دانشنامه نی‌ریز و دفاع مقدس

نوشته‌ها

انسان به عرصه دنیا که آمد در بوته آزمایش قرار گرفت تا ماهیت وجود خود را به منصه ظهور بگذارد. آمد تا نمایشی از اوج عزت را در مقابل حضیض ذلت نشان دهد. در این نمایش شهیدان در یک‌سو و ددمنشان فریب‌خورده در سوی دیگر نقش خود را ایفا نمودند. یوسف، از قبیله‌ای بود که عزت انسانی را در اوج خود طلبید و بدان دست‌یافت. او که شهریورماه سال ۱۳۴۷ در روستای شکرویه داراب چشم به جهان گشوده بود، تحصیلات ابتدایی را تا مقطع سوم در مدرسه عباس‌آباد رودخور گذراند. به دلیل عدم توانایی پدر در انجام کارهای روزانه، تحصیل را رها کرد و در امور کشاورزی به یاری او شتافت. احترام به بزرگ‌ترها و اخلاق نیکوی وی زبانزد خاص و عام بود و در کنار کارهای سنگین روزانه آنی ازآنجا واجبات غافل نمی‌شد و به نماز اهمیت فراوانی می‌داد. با فرارسیدن ایام خدمت نظام‌وظیفه عمومی،‌ ۱۳۶۶/۴/۱۸ لباس مقدس سربازی را به تن کرد و به‌عنوان پاسدار وظیفه به خدمت اعزام شد. بعد از طی دوره آموزشی به استان سیستان و بلوچستان منتقل شد و ازآنجا به پاسگاه دشتک معرفی گردید. در منطقه زاهدان به‌عنوان کمک تیربارچی به همراه سایر هم‌رزمانش به مبارزه با اشرار و سوداگران مرگ پرداخت. برادر یوسف که خود بیش از چهارده ماه از عمرش را در مناطق عملیاتی غرب کشور (سنندج) گذرانده است، می‌گوید: با شنیدن خبر شهادت یوسف، برای تحویل جنازه او به زاهدان رفتم. وقتی با دوستانش مواجه شدم، از آن‌ها درباره شهادت وی پرسیدم، گفتند: مأموریتی پیش‌آمده بود و فرمانده به نزد ما آمد و دستور داد که نیروها برای مأموریت آماده شوند. آن روز یوسف باید استراحت می‌کرد و نوبت اعزام وی نبود. در گوشه‌ای مشغول نماز و راز و نیاز باخدا بود. با شنیدن این دستور به‌سوی فرماندهی رفت و اعلام کرد که آماده است به مأموریت برود. از او خواستیم بماند و برای نوبت بعدی اعزام شود. با اصرار خواست که بیاید. آمد و داخل ماشین پشت تیربار نشست. در منطقه سیستان و بلوچستان با سوداگران مرگ مواجه شدیم و درگیری شدیدی بوجود آمد. در همان درگیری ۱۳۶۷/۷/۲۸ مزدوران ضد خدا قامت نیلوفرش را به خون نشاندند. پس از شهادت پیکر پاکش را به زادگاهش منتقل کردند و در امام‌زاده سید محمد رودخور به خاک سپردند.

روحش شاد و نامش جاودان

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: