دانشنامه نی‌ریز و دفاع مقدس

نوشته‌ها

مادر با شنیدن روضه علی‌اکبر حسین (ع) با خود عهد کرد که اگر خداوند فرزند پسری به وی عطا کرد،‌ او را به عشق شبیه پیامبر (ص) «اکبر» بنامد. ۱۳۴۹/۲/۲۰ آرزوی او به تحقق پیوست و دسته‌گل زیبای الهی همراه با شکوفایی گل‌های محمدی به خانواده متدین و مسلمان ربیعی در شهرستان نی‌ریز عطا شد. باجان و دل پذیرای وجودش شدند و در تربیت او به آداب اسلامی نهایت کوشش خود را صرف کردند. برای آموختن فنون زندگی به دبستان فرهنگ اسلامی نی‌ریز رفت و دوره ابتدایی را با موفقیت به پایان برد. سپس دوره راهنمایی را در مدرسه شهید دکتر مفتح و دوره متوسطه را در هنرستان شهید باهنر نی‌ریز آغاز و سپری کرد. با آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و شروع دفاع مقدس امت قهرمان ایران در قبال آن یورش ناجوانمردانه، هوای رفتن به جبهه در سرش افتاد. سنش هنوز اقتضای شرکت در جنگ را نمی‌کرد، اما ازآنجاکه در آرزوی پیوستن به رزمندگان اسلام چون شمع می‌سوخت، با دست‌کاری فتوکپی شناسنامه و تغییر تاریخ تولد، درخواست اعزام به جبهه را داد. چهار بار به جبهه رفت و در اعزام‌هایی که به جبهه داشت، اغلب بدون خبر خانواده می‌رفت و بعد نامه می‌نوشت که در جبهه است. اکبر هدف از جبهه رفتن را این‌گونه بیان می‌کرد: «من جبهه را به خاطر فرار از درس انتخاب نکرده‌ام بلکه به خاطر اسلام و اطاعت از فرمان امام (ره) انتخاب کرده‌ام». زمانی که از جبهه برمی‌گشت، ارتباطش با بسیج قطع نمی‌شد. انسانی بود بسیار صبور، آرام، موقر و مؤدب. احترام و تواضع در برابر بزرگ‌تران از دیگر خصوصیات اخلاقی او بود. اهل محل او را به‌عنوان یک فرد بسیجی و حزب‌اللهی فعال می‌شناختند. هرکدام از هم‌رزمانش که شهید می‌شدند، آتش اشتیاق به شهادت در دلش شعله‌ورتر می‌گشت و بیش‌ازپیش آماده پرواز به‌سوی خدا می‌شد. مدتی جمعی گردان کمیل بود. اولین بار ۱۳۶۵/۱/۱۸ به جبهه رفت و در عملیات کربلای ۳‌، کربلای ۴‌، کربلای ۵ و خط پدافندی غرب در لشکر ۱۹ فجر توفیق حضور داشت. سرانجام در جبهه جنوب، مشهد شلمچه، در عملیات کربلای ۵، تاریخ ۱۳۶۵/۱۰/۳۰ به مبارزه با دشمن پرداخت و با اصابت گلوله و ترکش قامت رعنایش خونین شد و سر به دامان مولای خود، سالار شهیدان، حسین (ع) نهاد و راه کوی جانان را در پیش گرفت. پیکر مطهرش در گلزار شهدای نی‌ریز به خاک سپرده‌شده است.

روحش شاد و راهش پر رهرو باد

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: