دانشنامه نی‌ریز و دفاع مقدس

نوشته‌ها

زمانیکه دستور عقب نشینی صادر شد، با توجه به اینکه آتش دشمن شدید و عراق در حال پاتک بوده، شرایط عقب نشینی نیز مشکل می‌شود. بطوری که نیروهای عراق در کانالی که نیروهای گردان کمیل در حال عقب نشینی بودند‌، شروع به پیشروی و پاکسازی سنگرها به وسیله نارنجک می‌نمایند و لذا فرمانده گردان تصمیم می‌گیرد که نیروها را به خارج از کانال هدایت کند تا سریعتر به خط خودی برسند‌، آقای اصغر ماهوتی در این زمینه می‌گوید (۴-MAHOOTI-۱۹)

صبح روز عملیات‌ - صبح ۱۹/۱/۱۳۶۶- در حالیکه ما د‌ر کانال نشسته بودیم، دیدیم آقای حاج اسدی فرمانده لشکر ۳۳ المهدی‌(عج)‌،‌ با یک جیپ به طرف ما می‌آید. جیپ همین طور که به طرف ما می‌آمد وارد میدان مین شد و لاستیکش ترکید‌، آقای اسدی پیاده شد و از داخل میدان مین به طرف ما آمد‌! من تعجب کردم‌، ‌از او سؤال کردم چرا اینگونه آمدید؟ گفت: یک معبر را پاکسازی کرده‌ایم. معبری که حاجی از آن عبور کرده بود را من مد نظر داشتم‌، موقعی که دستور عقب نشینی داده شد‌، عراقیها هم تحریک شد‌ند‌، نارنجک می‌انداختند و به جلو می‌آمدند‌! در یک زمان‌ دیدم عراقیها پشت سر ما هستند و چیزی نمانده که نیروها را دستگیر کنند‌! یک مرتبه به ذهنم رسید که یک معبر در میدان مین جلو کانال پاکسازی شده‌، لذا از کانال بالا پریدم و بچه‌ها هم پشت سر من آمدند و از همان معبر خود را سریعا" به سنگرهای قبلی خودمان رساندیم خوشبختانه هیچ کس هم روی مین نرفت. موقعی که ما به خط خودمان رسیدیم‌، دشمن روحیه گرفته بود و داشت به سنگرهای ‌ما‌‌ نزدیک می‌شد.‌ بچه‌ها با تیربار و آر‌پی‌جی آنها را زیر آتش گرفتند و جلو پیشروی آنها را سد کردند. ‌عراقیها برگشتند. اما خط ما را زیر آتش شدید توپخانه قرار دادند‌. در همین جا شهید سهیل دادور مجروح شد‌، خود من هم مجروح و به عقب منتقل شدم‌.

آقای سعید محمدزاده ادامه نقش گُردان کمیل را در این عملیات را چنین توصیف می‌نماید:

(۳-MOHAMMADZADE-۱۹)

آقایان یزدانی‌، ‌‌ماهوتی و ‌حاج نیکخواه ( معاون گردان ) زخمی شدند‌، سردار سرتیپ حاج یداللهی با من تماس گرفت و گفت: حواست به گردان باشد که احتمال دارد مجددا" بخواهیم عملیات کنیم‌. ما حدود ۱۵۰ متری از خاکریز اول به عقب آمدیم و حدود ۵ روزی هم آنجا ماندیم اما عملیاتی به ما محول نشد و ‌‌به عقب برگشتیم‌.
 

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: