دانشنامه نی‌ریز و دفاع مقدس

نوشته‌ها

خوننامه‌ شهادت را که بگشایی،‌ قصه حسین‌های فراوانی را در آن خواهی خواند که به پیروی از حسین بن علی(ع) هر آنچه داشتند را برای دفاع از اسلام و انقلاب اسلامی در کفه اخلاص نهاده و تقدیم دوست کردند. از آن حسینیان،‌ به قصه حسین دیگری خواهیم پرداخت که در هشتم تیر ماه سال ۱۳۴۹ در سرگدار داراب، چشم به جهان گشود. دوران کودکی را در طبیعت با صفا و پر سخاوت سپری کرد. تحصیلات ابتدایی را در دبستان بنه‌کلاغی نی‌ریز آغاز و به پایان رسانید. برای ادامه تحصیل به شهرستان سیرجان رفت و دوران راهنمایی را در مدرسه امیرکبیر سیرجان به اتمام رساند. سپس در امتحان ورودی دانش‌سرای کشاورزی قبول شد و برای ادامه تحصیل به دانش‌سرای کشاورزی در سعادت شهر رفت و مشغول به تحصیل شد. سال دوم کشاورزی بود که در پی اطاعت از فرمان امام و مقتدای خود،‌ تصمیم گرفت به میدان نبرد برود و در مقابل دشمن متجاوز بایستد. با ثبت نام در شجره طیبه بسیج، و گذراندن آموزش نظامی به جبهه اعزام شد و به جمع رزمندگان لشکر ۱۹ فجر پیوست و در جبهه زبیدات به انجام وظیفه مشغول شد. بعد از ۳ ماه حضور در جبهه، به خانه برگشت و مجدداً در سنگر علم و دانش شروع به درس خواندن کرد. برای دومین بار در تاریخ ۱۸/۱/۱۳۶۵به جبهه اعزام شد. این بار هم در لشکر ۱۹ فجر، در گردان امام حسین(ع) و در جبهه فکه و شرهانی به انجام وظیفه پرداخت. در عرصه نبرد برادرش علی نیز دوشادوش وی می‌جنگید و در این راه با اهداء یک دست خود به خیل جانبازان انقلاب اسلامی پیوست. از خصوصیات بارز اخلاقی حسین احترام به دوستان و خانواده خود بود. خواهرش می‌گوید: زمانی که او می‌خواست به جبهه برود، خانواده از رفتن ایشان جلوگیری می‌کرد. حسین خطاب به آنها می‌گوید: مگر خون من از آیت‌الله مطهری رنگین‌تر است که من نباید شهید شوم. سرانجام در تاریخ ۲۴/۲/۱۳۶۵ در جبهه فکه در گرماگرم نبرد به دیدار یار نائل شد و پیکر پاکش بعد از انتقال به زادگاهش در امام‌زاده سید محمد ریزآب به خاک سپرده شد.

روحش شاد و نامش جاودان

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: