دانشنامه نی‌ریز و دفاع مقدس

نوشته‌ها

شهادت سرآغاز یابندگی است نترسم زمرگی که خود زندگی است
حکایت ذبیح راه خداست،‌ همان کسی که شهادت را مایه حیات می‌دانست و خون داغ عشق در رگ‌هایش جریان داشت. او که در دهمین روز از دی‌ماه سال ۱۳۴۵ در روستای بسترم نی‌ریز،‌ میان خانواده‌ای متعهد و باایمان چشم به جهان خاکی گشود و نام زیبای ذبیح‌الله را برای وی نهادند. گویی در سیمای وی خوانده بودند که روزی این نورسیده ذبیح درراه خدا خواهد شد. از همان دوران طفولیت پر جنب‌وجوش و پرتلاش بود. بعد از سپری شدن دوران کودکی برای آموختن علم و دانش وارد دبستان برزگران بسترم شد و تا کلاس چهارم ابتدائی به تحصیلات خود ادامه داد و سپس تحصیل را رها کرده و برای کمک به خانواده در تأمین مخارج زندگی همراه با پدر به امور کشاورزی پرداخت. از همان اوایل کودکی فرزندی بسیار مفید برای خانواده و تحت تأثیر محیط مذهبی و سنتی زادگاهش از بینش بالایی برخوردار بود و بیشتر اوقاتش را صرف کار و امور معنوی می‌کرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی با آگاهی کامل برای پاسداری از آرمان‌های انقلاب به فعالیت پرداخت و آنچه توانست در این راه انجام داد. اعتقاد راسخ داشت که ما انقلاب نکرده‌ایم تا تنها از آن بهره‌برداری کنیم بلکه برای احیاء اسلام انقلاب کرده‌ایم.
ذبیح‌الله جوانی باایمان، صبور، انقلابی و پرتلاش بود و در سلوک با خانواده و اهالی روستا بسیار مهربان و نسبت به آن‌ها با احترام بود.
با شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و در پاسخ به ندای امام و مقتدای خود مبنی بر حضور در جبهه‌ها، به‌عنوان پاسدار وظیفه به سپاه پاسداران پیوست. به گفته مادر و همسرش، چنان شور و عشق جبهه را داشت که هیچ‌چیز دیگر برای او مفهومی نداشت و علی‌رغم نیاز خانواده به ایشان و داشتن دو فرزند خردسال، سرانجام در تاریخ ۱۳۶۵/۷/۱۷ باانگیزه دفاع از اسلام، خالصانه و دلاورانه به نبرد با نیروهای متجاوز بعثی پرداخت. در تاریخ ۱۳۶۵/۱۰/۲۰ همراه با دیگر سلحشوران و هم‌رزمانش در عملیات کربلای ۵، قربانی اهداف و آرمان‌های انقلاب اسلامی شد و با ریختن خونش در مشهد شلمچه، در شمار ذبیحان راه خدا محسوب شد. پیکر مطهرش در گلزار شهدای روستای بسترم به خاک سپرده‌شده است.

روحش شاد و راهش پررهرو باد

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: