دانشنامه نی‌ریز و دفاع مقدس

نوشته‌ها

بسم الله الرحمن الرحیم

احسب الناس ان یترکوا ان یقولوا امنا و هم لا یفتنون.

آیا مردم چنین پنداشتند که به صرف این که گفتند ما ایمان آورده‌ایم رهایشان کنند و بر این دعوی هیچ امتحانشان نکنند. ( سوره عنکبوت، آیه ۲ )

فلیقاتل فی سبیل‌الله الذین یشرون الحیوه الدنیا بالاخره و من یقاتل فی سبیل‌الله فیقتل او یغلب فسوف یؤتیه اجراً عظیماً.

مؤمنان باید در راه خدا با آنان که حیات مادی را بر آخرت برگزیدند، جهاد کنند و هر کس در جهاد در راه خدا کشته شد یا فاتح گردید زود باشد که او را در بهشت اجری عظیم دهیم. ( سوره نساء، آیه ۷۴ )

الهی، چگونه گویم نشناختم‌ات، که شناختم‌ات. چگونه گویم شناختم‌ات، که نشناختم‌ات. الهی، آن که در نماز جواب سلام نمی‌شنود، هنوز نماز گزار نشده، ما را با نمازگزاران بدار. الهی، از نماز و روزه‌ام توبه کردم، به حق اهل نماز و روزه‌ات توبه این نااهل را بپذیر. الهی، بسوی تو آمده‌ام، به حق خودت مرا به خودم برمگردان.

الهی، چگونه از عهده شکرت برآیم که این بی‌نام و نشان را سر و سامان دادی.

الهی، خوشا آن دم که در تو گم‌ام (غرق هستم). الهی، تا حال تو را پنهان می‌داشتم و حال جز تورا پنهان می‌دانم. الهی، من خود را شناختم تا تو را بشناسم.

الهی، از تو شرمنده‌ام که بندگی نکردم، از خودم شرمنده‌ام که زندگی نکردم، از مردم شرمنده‌ام که اثر وجودیم برای ایشان چه بود.

الهی، توفیقم ده که یکبار استغفرالله و اتوب الیه بگویم، که هنوز از گفتن آن شرم دارم. الهی، امروز بیناتر از من کیست که تو را می‌بینم، و شنواتر از من کیست که سخن تو را می‌شنوم، و گویاتر از من کیست که از تو سخن می‌گویم و داراتر از من کیست که تو را دارم. الهی، اگر بهشت شیرین است، بهشت آخرین شیرین‌تر است. الهی اگر مرا به گناهانم بگیری تو را به عفو و آمرزشت می‌گیرم. الهی اگر جز این درد دیگر است نشان بده. الهی دل سوی کعبه داشتن چه سودی دهد آن را که دل بسوی خداوند کعبه نداده.

با سیری در تاریخ می‌بینیم تمام پیامبران و ائمه الهی عمرشان را در مبارزه با ظلم و ستم و بی‌عدالتی، جهل و گمراهی سپری کرده‌اند و این مبارزه تکلیفی الهی بوده که از جانب خداوند سبحان به عهده آن بزرگواران گذاشته شده است. و آنها ملزم به اجرای آن تکالیف بوده‌اند و این مبارزه همواره وجود داشته ولی با توجه به شرایط زمان و مکان فرق کرده. هیچ زمانی خداوند انسانها را بخود واگذار نکرده و راهنمایانی دلسوز قرار داده تا راه فلاح و رستگاری را به آنها بنمایاند. تا امروز که ما خود شاهد و ناظر آن هستیم که در جهانی زندگی می‌کنیم که علت و اساس خلقت فراموش شده و همه سعی انسانهای دنیا صرف ابعاد شیطانی می‌گردد، در صورتیکه قرآن می‌فرماید: «و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون».

شما در جهان نخواهید یافت ملتی و گروهی را که در بعد ملکی بکوشد و هر چه بگردید پیدا نمی‌کنید و مأیوس بر می‌گردید. ما به جهانیان افتخار می‌کنیم که در طریق انسانیت گام بر می‌داریم و می‌خواهیم با پیروی از دستورات حیات‌بخش اسلام، انسانیت را به جامعه انسانی بر گردانیم. کشورهای جهان در بعد سبعیت انسانی و بهیمیت آنقدر پیش رفته که از حیوانات هم پست‌تر شده، تا جایی که با خطرناکترین سلاحهای مرگبار، هزاران انسان هم‌نوع خود را به خاک و خون می‌کشند و هیچ کس دم بر نمی‌آورد. اسلام تنها قدرتی است که می‌تواند ریشه این ظلمت‌ها، ستم‌ها و بی‌عدالتی‌ها را برای همیشه از جهان برکند و دشمنان همیشه بر این امر واقف بوده‌اند. الآن که خداوند بر ملت ایران منت گذارده، تحفه‌ای الهی بر ما دمیده که مانند دم عیسی مسیح مرده‌ها را زنده می‌کند، دشمنان را بیش از پیش متوجه این خطر کرده. اینجاست که ما در بوته آزمایش سخت قرار گرفته و خداوند وظایف و تکالیف ما را بر زبان رهبری پیامبر گونه جاری می‌کند. بر ماست که به وظایف الهی خود عمل کرده و در این راه سختی‌ها و مشقات را به جان خریدار باشیم و فکر این نباشیم که بعدش چه پیش می‌آید. بقیه‌اش را به خداوند قادر متعال واگذار بکنیم که خداوند همیشه خیر و صلاح ما را می‌خواهد و هر چه از او به ما می‌رسد خیر است و نیکی و بدی نتیجه عمل ماست. اگر عِقابی به ما برسد نتیجه عمل‌های خود ماست و نه این که خداوند خواسته ما را عقاب کند و زمانی که ما شایستگی فیض و بخشش او را پیدا کنیم بدون شک به ما می‌رسد و چه بسیار چیزهایی که به نظر ما بد و ناگوار است که در اصل خیر و صلاح ما در آن است. انسان اگر خدا را بشناسد همه چیزش را از خدا می‌داند و آن وقت است که در انسان حس سپاسگزاری پیدا می‌شود. هر چه در این معنا پیش رود، خوف و خشیت‌اش از خدا بیشتر می‌شود و آن وقت عاشق عبادت می‌شود و آن چه واقعاً روح نیایش و پرستش است، یعنی انسان و خدا، رابطه انسان و خدا محبت ورزی به خدا، انقطاع به ذات پروردگار عبادت کامل و کامل‌ترین عبادتهاست و این عبادتی است که مولای ما علی(ع) به این خاطر خداوند را عبادت می‌کرده و شیعیانش را تشویق به این نوع عبادت می‌کند و خداوند را به خاطر شایستگی و سزاوار عبادت بودن عبادت می‌کند. اگر قرآن از نعمتهای مادی نام می‌برد برای این که افق دید ما کم است و ما درک آن را نداریم و قرآن خواسته از این طریق که ما بیشتر به آن توجه داریم وارد شود و ما را به آن درجه برساند.

ای عزیزان! شما را به خدا موقعیت خود را درک کنید و بدانید که این پیروزیها آسان بدست نیامده و ملت رنجها و مشقت‌های بسیاری را متحمل گشته و خونها داده تا اسلام حاکمیت پیدا کند و این بی‌عدالتی‌ها از جامعه رخت بربندد، نکند خدای ناکرده ما روابط را جایگزین ضوابط کرده و تبعیض قائل شویم. آیا صحیح است که رضایت عده‌ای آشنا یا دوست را بر رضایت خداوند ترجیح دهیم؟ ما که می‌دانیم در محضر خداوند هستیم و هیچ کدام از اعمال ما از او پوشیده نیست و همه ما مسئولیم و باید مراعات کنیم. ای کسانی که در این حکومت جمهوری اسلامی صاحب پُست و مقامی هستید، نکند از برخوردهایتان دلی برنجد و باعث بد‌بین کردن فردی شوید، طوری که از صحنه کنار برود و بگوید این هم حکومت اسلامی. ما چگونه می‌توانیم بگوییم خداوند را دوست داریم و با خلقش مهربان نباشیم و به نام اسلام به آنها ظلم و ستم روا داریم. ما باید در اعمالمان خلوص نیت داشته باشیم. عمل را باید خالص انجام داد. نکند ما به جنبه‌های ظاهری اعمال‌مان در پیش خلق دلخوش کنیم و عُجب ما را بگیرد و خیال کنیم در پیشگاه الهی هم همین طور است ( ان الله بما تعملون خبیر، به راستی خداوند آگاه است به آنچه انجام می‌دهید). نکند به خاطر خودخواهی و خود محوری‌های خودمان باعث تفرقه و تشتت شویم و با این کار خود باعث تضعیف جامعه اسلامی و تقویت دشمنان اسلام بشویم. اگر مسائلی را می‌بینیم و می‌دانیم بازگو کردن و دامن زدن به آنها به ضرر اسلام تمام می‌شود، همچنان که حضرت علی(ع) صبر کردند، از آن حضرت پپروی کنیم و مسائل را به موقع خود حل نماییم. ما باید با آگاهی و هوشیاری و حضور هرچه بیشتر در صحنه، غافل از مکر و حیله دشمنان سیلی خورده از اسلام نباشیم و عمال آنان را که خود را در پُستهای حساس جازده و در صدد ضربه زدن به این انقلاب که تنها پشتوانه واقعی و یار و مددکار ستمدیدگان و مسلمانان در بند جهان می‌باشد، شناسایی و به کیفر اعمالشان برسانیم. دشمنان ما به همه حیله‌ها و حربه‌ها متوسل شده و همه آنها را روی ملت آزموده‌اند و تا به حال به لطف خداوند همه نقشه‌های آنان نقش برآب شده ولی باز می‌بینیم مرموزانه تلاش می‌کنند و در صدد تفرقه یا بی‌تفاوت کردن مردم ما نسبت به مسائل انقلاب و اسلام و بیرون کردن آنها از صحنه‌ها هستند. بر ماست که با دقتی که تا به حال داشته‌ایم و حساسیت بیشتری نسبت به مسائلی که دشمن بر روی آن کار می‌کند، توطئه‌ها را به یاری خداوند خنثی کنیم و اسلام را از این غربت چندین ساله نجات دهیم، بطوری که خداوند شایستگی ظهور امام عصر(عج) را در ما ببیند و جهان را از سایه عدالت گسترش بهره‌مند گرداند.

دعاها را هر چه بیشتر بخوانید و معنویت را در خودتان تقویت کنید که ما هر چه داریم از این دعاها و معنویت‌ها داریم. قرآن را هر چه بیشتر بخوانید و در آن تدبر کنید و روح آن را در خود و جامعه خود پیاده کنید. توجه داشته باشید که فریب زرق و برق دنیا را نخورید و دنیا شما را فریب ندهد که دنیا زودگذر[است]. اگر انسان توجه نداشته باشد باعث می‌شود که انسان از یاد خداوند غافل و جای خداوند را در دل بگیرد. روح اخوت و برادری را در بین خود زنده و با یکدیگر رئوف و مهربان باشید. در جماعات مسلمین شرکت کنید، مساجد؛ این سنگرهای واقعی را پرکنید و در نماز‌های جماعت شرکت کنید. در تربیت فرزندان اسلامی این سرزمین حداکثر کوشش و تلاش را نموده و آنها را با تعلیم و تربیت اسلامی آشنا ساخته و اجر و مزد خود را از خدا بخواهید تا در آینده‌ای نزدیک انشاء الله شاهد جامعه‌ای مستقل باشیم و از دنیای شرق و غرب بی‌نیاز باشیم و این حس را در آنها بوجود بیاوریم که ما می‌توانیم از تمام جنبه‌ها خودکفا باشیم همچنان که تا به حال قدمهای مثبتی در این زمینه برداشته شده و مستلزم تلاش و کوشش پی‌گیر و برنامه‌ریزیهای صحیح دراز مدت می‌باشد و این حس را در آنها زنده کنیم که ما می‌توانیم در سایه اسلام و حکومت اسلامی و رهبری امام، الگویی برای دنیا باشیم بدون اتکا به هیچ یک از قدرتهای جهان. ای اهل ایمان! تقوای الهی داشته باشید و هر کس دقت کند در اعمالی که از پیش برای خود می‌فرستد و بدانید که مسئول اعمال و کارهایی که می‌کنید هستید و خداوند به همه نیک و بد کردارتان آگاه است.

به گفته امام عزیز جنگ امروز در رأس مسائل است و هیچ چیز نباید مانع و جلوگیر ما از رفتن به جبهه باشد. نیازمندیهای جبهه‌ها را چه از لحاظ نیروی انسانی و غیره برطرف کنیم، و باید از عفت و شرف و حیثیت اسلامی و انسانی خود دفاع کنیم یا تسلیم دشمنان دین و قرآن شویم و ذلت و بردگی را پذیرا باشیم که این بر خلاف مکتب و دین ماست. ما درس خود را از مکتب خونبار حسین(ع) گرفته‌ایم و هیهات من‌الذله را شعار خود قرار داده و تا ریشه‌کن کردن ظلم و فتنه به رهبری امامان می‌تازیم و داد مظلومان در بند را از جنایتکاران حرفه‌‌ای به خواست خداوند خواهیم گرفت و حقوق پایمال شده مسلمانان را از حلقوم آنها به در خواهیم آورد «و لله العزه و لرسوله و للمؤمنین» عزت از آن خداوند و پیغمبرش و مؤمنان است. یا در جای دیگر قرآن می‌فرماید: «و لا تهنوا و لا تحزنوا و انتم الاعلون ان کنتم مؤمنین». سست نشوید و محزون هم نباشید اگر مؤمن باشید شما برتر از همه خواهید بود. این حقی است از جانب خداوند برای مؤمنان که پیروز و سربلند زندگی کنند و به تعبیر مولای متقیان، زندگی این نیست که زنده‌باشی و زیر بار ذلت زندگی کنی بلکه مرگ با عزت و شرف را ترجیح می‌دهد بر زنده بودن با ذلت و این امام و پیشوا و الگوی ما در این جهان است. سخنی با مادرم: ای مادر مهربان و قهرمانم! در طول سالهای دراز، چه سختیها و مصائب را که تحمل نمودی و صبر و بردباری را در این راه پیشه خود ساختی و همیشه با نام و یاد خداوند به دل خود آرامش می‌دادی. خداوند را حمد و سپاس کن که توانستی این امانت الهی را بطور شایسته به صاحب اصلیش که همانا خدواند متعال است برگردانی و در این مسئله هم مانند مسائل دیگر صبر را پیشه خود ساز و از حضرت زینب(س) درس بگیر و بدانکه هر چه سختی و مشکلات در این راه ببینی به اندازه یک ذره از مصائب آن حضرت نمی‌شود. از تو پوزش می‌طلبم و می‌خواهم که مرا ببخشی و از خداوند می‌خواهم که دین تو را از گردنم ادا نماید. تو بودی که مرا در دامان پرمهر خود پرورش دادی.

والسلام ، خداحافظ شما

حسین استقبالی ۱۳۶۶/۱/۱۸

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: