دانشنامه نی‌ریز و دفاع مقدس

نوشته‌ها

مجنون شدن و مقبول لیلی افتادن را شرایطی است که باید عارف الی الله آن را بداند و به‌جا آورد. شهیدان کربلای خونین ایران،‌ مجنون‌صفتانی بودند که درس عرفان را در سنگرهای الهی خود به‌خوبی آموختند و به منصه ظهور کشاندند. شاپور ازجمله آنان است که ۱۳۴۸/۳/۲۷ در شهرک ریز آب نی‌ریز در یک خانواده مذهبی و متدین دیده به جهان گشود.
دوران کودکی را در همان محیط ساده و پاک روستا گذراند. هفت‌ساله بود که به دبستان عشایری رود خور بنام کارگاه وارد شد و دوره دبستان را با موفقیت به اتمام رساند. سپس دوره راهنمایی را در مدرسه راهنمایی عشایری شیراز آغاز کرد و با موفقیت به پایان برد. دوباره به زادگاهش برگشت و در کنار پدر به امور کشاورزی و دامداری پرداخت. در تأمین مایحتاج خانواده تا آنجا که در توان داشت کوشا بود. شاپور علاقه وافری به پدر و مادر خود داشت و رابطه‌ای حسنه با دوستان و آشنایان برقرار کرده بود. کمتر حرف می‌زد و بیشتر فکر می‌کرد و در امور مذهبی و انجام فرایض دینی فوق‌العاده حساس بود. هرگز واجبات خود را فراموش نمی‌کرد و در کلیه مراسم و محافل مذهبی و اجتماعی شرکت می‌کرد و در کارهای خیر و عام‌المنفعه همیشه پیش‌قدم بود. پیوسته آرزوی شهادت داشت و بارها به بستگان و دوستان خود گفته بود در این دنیای پهناور احساس تشنگی می‌کند و دنیا برای او مثل قفس است. انسانی بود شجاع و چیزی به نام ترس در وجود او نبود. سراسر زندگی کوتاه و پربرکتش، توأم باروحیه شهادت‌طلبی و موضع‌گیری در برابر باطل و طرفداری از مظلوم بود. شاپور درمجموع دو بار به جبهه اعزام شد. یک بار از شیراز به بوکان اعزام شد که به مدت چهار ماه در آنجا بود و بار دوم عازم جبهه جنوب گردید. طولی نکشید که به آرزوی خود رسید. هنگام جابجایی از سنگری به سنگر دیگر، در جبهه شلمچه و در عملیات پدافندی در تاریخ ۱۳۶۶/۱۰/۲۱ ترکش خمپاره ۶۰ بر سجده‌گاه او نشست و با خون پیشانی محاسنش را رنگین کرد و با صورتی سرخ از خون به ملاقات معبود خود رفت. پیکر پاکش پس از انتقال به زادگاهش در گلزار شهدای شهرک ریز آب واقع در امامزاده سید محمد به خاک سپرده شد.
روحش شاد و نامش جاودان

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: