دانشنامه نی‌ریز و دفاع مقدس

نوشته‌ها

حیدر، بهمن‌ماه سال ۱۳۴۶ وقتی به دنیای خاکی پا نهاد، با گریه‌های خود شادمانی و لبخند را بر لب‌های خانواده نشاند و روزی که با لبخند زیبا بر روی لبش از خانواده جدا می‌شد، همه آن‌ها در فراقش گریستند. خانواده متدین او در روستای مشکان با تلاش فراوان به تربیت وی همت گماشتند و برای آموختن فنون زندگی او را راهی دبستان شهید آیت (ششم بهمن) کردند. حیدر،‌ پس از چهار سال درس خواندن تحصیل را رها کرد و در کنار پدر به کارهای کشاورزی پرداخت. در طی همان چهار سالی که به مدرسه می‌رفت، همه معلمان و همکلاسی‌هایش از او راضی بودند و از شیوه برخورد خوب و اخلاق اسلامی و رفتار شایسته وی خاطره‌هایی را بیان می‌کنند. در ضمن تحصیل هم بیشتر وقت خود را صرف کمک به خانواده می‌کرد. از کودکی در کنار آن‌ها به انجام فرایض دینی مانند نمازخواندن و سحرخیزی توجه کامل داشت و در جلسات قرآن شرکت می‌کرد. ۱۸ تیرماه ۱۳۶۴ لباس مقدس سربازی را پوشید و برای انجام خدمت وظیفه از طرف سپاه پاسداران انقلاب اسلامی عازم جبهه شد و به‌عنوان مسئول قبضه پدافند در واحد پدافند لشکر ۱۹ فجر به خدمت پرداخت. هرگاه به مرخصی می‌آمد، به فکر جبهه، عملیات و دوستانش که در جبهه بودند به سر می‌برد و از خانواده‌اش می‌خواست که برای پیروزی رزمندگان اسلام دعا کنند. هم‌سنگرانش می‌گویند: در جبهه بسیار احترام بزرگ‌ترها را داشت و همیشه سعی می‌کرد که کارهای آن‌ها را انجام دهد و به آن‌ها و دوستانش خدمت کند. البته حیدر در خانواده‌ای پرورش‌یافته بود که پدر خانواده و یکی از برادرانش نیز به‌عنوان رزمنده مدتی را در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل دوشادوش همدیگر علیه دشمن بعثی به نبرد پرداخته‌اند.

سرانجام حیدر، پس از ۲۳ ماه و ۱۶ روز خدمت صادقانه در میدان‌ها نبرد، در اواخر دوران خدمت سربازی در منطقه جزیره مجنون، دریکی از حملات دشمنان بعثی در روز چهارم تیرماه ۱۳۶۷ به درجه والای شهادت نائل آمد. پیکر مطهرش پس از یازده سال مفقود بودن به زادگاهش بازگشت و در گلزار شهدای مشکان در تاریخ ۱۳۷۸/۴/۳ به خاک سپرده شد.

روحش شاد و نامش جاودان

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: