دانشنامه نی‌ریز و دفاع مقدس

نوشته‌ها

آقای محمدزاده در مورد ناراحتی بچه‌ها از پشه‌های خط خرمشهر می‌گوید‌:

"
هوا گرم و منطقه کاملا" باتلاقی و مرطوب بود.‌ گردان کمیل در نخلستانهای حاشیه شرقی اروند مستقر بود‌‌. پشه در این منطقه خیلی زیاد بود و برای جلوگیری از گزیدگی پشه‌ها یک پماد در اختیار بچه‌ها قرار می گرفت، که مشهور به " پماد سنگر " بود. اما پشه‌ها در برابر این پماد هم مقاوم شده بودند و از بوی این پماد بدشان نمی‌آمد. پشه‌ها طوری اذیت می‌کردند که بچه‌ها نام آنها را فانتوم ۱ گذاشته بودند و آزار آنها را برابر با آزار فانتومها در هنگام بمباران می‌دانستند و به شوخی می گفتند: این پشه‌ها از روی کلاه آهنی انسان را مورد اصابت قرار می‌دهند. یک مدت بچه‌ها گونی ‌‌آتش می‌زدند و دود می‌کردند تا پشه‌ها فرار کنند امّا دود هم ‌کارساز نبود. بالاخره این را بگویم که نه در شب و نه ‌‌روز نمی‌گذاشتند کسی درست بخوابد و استراحتی کند. علی‌رغم این مشکلات بچه‌ها تحمل می‌کردند و خم به ابرو نمی‌آوردند .‌"

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: