دانشنامه نی‌ریز و دفاع مقدس

نوشته‌ها

زندگی ساده و بی‌ریای محمدرضا حکایت از طهارت روح و پاکی طینت وی داشت و دست‌های پینه‌بسته او نشان از همت و مردانگی. او سال ۱۳۴۶ در روستای حسین‌آباد نی‌ریز، میان خانواده‌ای مذهبی و زحمتکش به دنیا آمد و دوران کودکی را در کانون گرم خانواده پشت سر گذاشت. از همان دوران کودکی حیایی مقدس از سیمایش پدیدار بود و رفتارهای او نشان از آرامش، نجابت و ادب وی داشت. در یک‌کلام باید گفت، انسانی دوست‌داشتنی و متواضع بود. از ویژگی‌های برجسته وی تواضع فوق‌العاده نسبت به دوستان و آشنایان، بخصوص در مورد پدر و مادرش بود. بعد از پشت سر گذاشتن دوران کودکی و نوجوانی به دلیل عدم دسترسی به امکانات تحصیلی، موفق به درس خواندن نشد و در بازار کار به حرفه‌ای مشغول شد تا بخشی از نیازمندی و مخارج زندگی خود و خانواده را تأمین کند. با تحمیل جنگ به ایران، روح لطیف و پاک او از شرارت‌های دشمن آزرده شد و سعی داشت به هر نحوی که شده به جبهه برود و پوزه دشمن را به خاک بمالد. وقتی صحنه‌های جبهه و جنگ را از سیمای جمهوری اسلامی ایران تماشا می‌کرد، غبطه می‌خورد که چرا نمی‌تواند او هم در میان رزمندگان باشد؛ اما او مسئولیت تأمین مخارج دو خانواده را به عهده داشت،‌ پدر و مادر و همسر و فرزندانش،‌ ازاین‌رو به دنبال فرصتی بود تا به خواسته خود لباس عمل بپوشاند. سرانجام آن فرصت به دست آمد و رضا ۱۳۶۵/۳/۱۸ لباس مقدس سربازی را به تن کرد و در کسوت سربازی عازم مناطق نبرد شد. همراه با دلیرمردان لشکر ۸۱ زاهدان به جبهه سومار اعزام شد و قریب به ۲۴ ماه با دشمنان بعثی مبارزه کرد. در این مدت طولانی سرسختانه در مقابل دشمنان ایستاد و خم به ابرو نیاورد. بار آخری که به جبهه اعزام شد، به همسرش سفارش کرد که از پدر و مادرش به نحو احسن نگهداری کند و به آنان احترام بگذارد و در امر تربیت فرزندانش کوشا باشد. محمدرضا معتقد بود، پدر و مادر نعمت‌های خداوند هستند و فرزندان امانت‌هایی که باید در تربیت و هدایت آن‌ها کوشا باشیم. سرانجام در تاریخ ۱۳۶۷/۳/۳ در جبهه سومار در درگیری با دشمن شهادت، نصیبش شد و دعوت حق را لبیک گفت. پیکر پاکش در گلزار شهدای نی‌ریز به خاک سپرده‌شده است.

روحش شاد و نامش جاودان

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: