دانشنامه نی‌ریز و دفاع مقدس

نوشته‌ها

دیر زمانی بود که داغ عشق بر سینه داشت و ندای اناالحق بر لب، برای رسیدن به اوج آسمانها، سبکبال شده بود و دار خود را بر دوش می‌کشید.

اوایل تابستان ـ‌۶/۴/۱۳۳۸ـ در روستای زیبا و خوش آب و هوای لای‌گردوی داراب، در خانه‌ای گِلی، چشمان پاک و بی‌آلایش گُلی به جهان گشوده شد. آقا اصلان ـ پدرش ـ اورا جهانگیر نامید. بعد از ششمین بهار عمرش، ‌همپای سایر دوستان روستایی خود وارد دبستان بنه‌کلاغی شد و بعد از طی دوران ابتدایی، برای ادامه تحصیل به شهرستان سیرجان مهاجرت کرد. در سال دوم دبیرستان بود که از ادامه تحصیل بازماند. در روزهای پرشور انقلاب اسلامی، عاشقانه در راهپیمایی‌ها شرکت می‌کرد و با پخش اعلامیه‌های حضرت امام خمینی‌(ره)، بیدریغ از انقلاب اسلامی حمایت می‌کرد. با تشکیل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، برای دفاع از آرمانهای انقلاب، به عضویت رسمی سپاه درآمد. با شروع جنگ تحمیلی لباس رزم بتن کرده و عازم جبهه شد. چهار روز پس از شروع جنگ، ـ‌۳/۷/۱۳۵۹- در جبهه قصر‌شیرین ترکش‌های ‌ خمپاره دشمن بعثی پیکرش را پاره پاره کرد. جهانگیر راه آسمان پیش گرفته، خرقه خاکی از تن درآورده و لباس پرواز بر تن کرد. پیکر پاک شهید جهانگیر بنی اسدی را بعد از بازگشت از جبهه‌های نبرد، در گلزار شهدای بهشت زهرای تهران به خاک سپردند.

برادرش ـ جهانبخش ـ مردانه پرچم افتاده او را به دوش گرفته، دو سال در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل، به دفاع از میهن اسلامی پرداخت.

جهانگیر قلبی رئوف و مهربان داشت. با کوچکترها مهربانی و نسبت به بزرگترها با دیده احترام می‌نگریست و سعی می‌کرد سفارش پیامبر(ص) را در احترام به بزرگترها در همه حال انجام دهد.

خواهرش در بیان خاطره‌ای از او می‌گوید: اوایل جنگ بود که برادرم اعلام کرد، می‌خواهد به جبهه برود.

پدرم گفت: فعلاً صبر کن تا وضعیت جنگ مشخص شود، شاید جنگ زیاد طول نکشد و نیازی به رفتن شما به جبهه نباشد.

ایشان در جواب پدر گفت: پدرجان احترام شما به جای خود و شما هر کاری که بگوئید بر روی چشم، ولی این یک کار را از من نخواهید، می‌ترسم که شرمنده شما شوم! چون احساس می‌کنم میهن و ناموس‌ام در خطر است.

روحش شاد و راهش مستدام باد

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: