دانشنامه نی‌ریز و دفاع مقدس

نوشته‌ها

سال ۱۳۴۱ شمیم بهاری در کوچه‌های روستای خواجه جمالی، از توابع شهرستان نی‌ریز پیچید و رایحه دل‌انگیز وجود کودکی در خانواده‌ای متدین، کشاورز و زحمت‌کش؛ فضای خانه را عطرآگین نمود. نام او را خسرو نهادند و با شیرین‌کاری‌های کودکی او اُنس گرفتند. راهی مدرسه شد و دوره تحصیلات ابتدایی را در دبستان وقار خواجه جمالی گذراند. فاصله مدرسه راهنمایی تا روستا، او را از ادامه تحصیل محروم کرد. البته علاقه فراوان به آموختن، بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، او را به ادامه تحصیل به‌صورت متفرقه واداشت و توانست مدرک سوم راهنمایی را کسب کند. بعد از ترک تحصیل، بسان یاوری دلسوز، همیشه و در همه حال در کنار پدر بود و او را یاری می‌کرد. در میان همکلاسان، همسالان و هم‌رزمان رفتاری بسیار شایسته و نیکو داشت. شادابی و شوخ‌طبعی او دیگران را مجذوب و از هم‌نشینی با وی و لذت می‌بردند و به مصاحبتش ترغیب می‌شدند. همزمان با اوج‌گیری جنگ و انجام عملیات پی‌درپی جوانان غیور ایران‌زمین، علیه دشمن متجاوز بعثی، دائم او را به فکر رفتن به جبهه می‌انداخت. مشاهده جهاد و ایثار رزمندگان اسلام که در یورش‌های جمعی، مناطق اشغال‌شده میهن اسلامی را طی عملیات ثامن‌الائمه (ع)، طریق‌القدس، فتح‌المبین و بیت‌المقدس از دشمن پس گرفتند، خسرو را به پیوستن به جمع آن‌ها تشویق می‌کرد. ازاین‌رو عازم میدان‌ها نبرد شد و در عملیات رمضان شرکت نمود. پس از نبردی دلاورانه در گرمای سوزان تابستان خوزستان، با دشمن تجاوزگر، به‌شدت مجروح گردید. او را به تهران اعزام و در بیمارستان شهید مصطفی خمینی بستری نمودند. حدود ۲۰ روز در بیمارستان بستری بود؛ اما شدت جراحات وارده باعث شد تا در تاریخ ۱۳۶۱/۵/۲۰ به فیض شهادت نائل آید. پیکر پاکش در گلزار شهدای خواجه جمالی در کنار دیگر عشاق به خاک سپرده شد. شهادت او تأثیر شگرفی بر روی اهالی روستای خواجه جمالی گذاشت. به‌طوری‌که پس از گذشت یک هفته از شهادت وی، گروه زیادی از مردم راهی جبهه شدند و به نبرد با متجاوزین پرداختند.

روحش شاد و نامش جاودان

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: