دانشنامه نی‌ریز و دفاع مقدس

نوشته‌ها

تنها می روم

تنهاتر از تنها به راه خویش

تنها می‌روم دنبال بخت خویش

تنها می‌سرایم قصه‌های پوچ فردا را

و هی می‌خوانم که تنهائی عجب دردیست

من تنهاتر از مهتاب

من تنهاتر از فریاد

با شب قصه می‌گویم

برای روشن هر صبح می‌گویم

من تنهاتر از تنها

بدون یار

در صحرای خشک این شب تیره

سرود درد و غم را باز می گویم

برای باد و باران قصه می‌سازم

برای شبنم و صبح و سحر پیمانه می‌سازم

عجب دردیست تنهائی

برای خویشتن گفتن

برای خویشتن مردن

و با خود های‌و‌هو کردن

برای خویشتن روئیدن

سپس از ریشه خشکیدن

عجب دردیست تنهائی

عجب دردیست
 

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: