دانشنامه نی‌ریز و دفاع مقدس

نوشته‌ها

به خواهر فریادگر طاهره کاوه که زبانش فریاد زینب بود.



اما نمی‌دانند چه شبهائی سحر کردیم

اما نمی‌دانند

اما نمی‌دانند چه شبها خون سرخ خویشتن را با گلاب رنگ

بر سنگفرش کوچه‌هامان شاد پاشیدیم

اما نمی‌دانند چگونه سینه‌هامان را سپر کردیم

بر سرنیزه‌های آب داده

هان ای امید سرخ آزادی

ای فریاد سرخ درد

با ما بمان، اینجا دگر شب نیست

ای سبز چشمانت، بمان سرسبز

آخر کجا گفتند؟

وقتی که مهمان آمده در خانه صاحبخانه بگریزد

آخر کجا گفتند؟

آزادی است مهمان ما

مهمان‌نواز خوب یاران رها از بند

با ما بمان ای سرخی دشت شقایقها

با ما بمان خورشید اینجا طشت پر از نور است

صدها طبق از نور پرشور است

با ما بمان ای رفته

ای غمدیده

‌ای پر درد

خواهر بمان مهمان خود را پذیرا باش

اینجا هنوز آتشفشان قهر ما غُران و توفنده است

فریاد ملت می‌درد هر پرده تزویر

آنجا امام ما نشسته، های برگردید

تنهاست، او تنهاست

خواهد کند این خانه را بنیاد

برگرد تا با هم کنیم این خانه را بنیاد

خاموشی مرگت پر از فریاد کرده است خانه ما را

هر سو نشسته خواهران در سوگت ای خواهر

برخیز، باید تو برگردی

که دیگر بار

اینجا علی خانه نشین گشته است

خواهر بیا بنگر چگونه حامیان خلق و یاران پلید زشت اهریمن

در خانه‌مان آتش بپا کردند

خواهر بیا فریاد زینب گونه‌ات را آرزومندم

۱۹/۱/۱۳۵۹

۵/۴ عصر ، عربو

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: