دانشنامه نی‌ریز و دفاع مقدس

نوشته‌ها

آن زمان که باد خزان بر برگهای سبز درختان زده و بوی زندگی و طراوت را از آنها گرفته بود، با رسیدن طفلی زیبا، خانواده ابراهیمی از عشایر غیور فارس،‌بوی بهار را در پاییز احساس کردند. در چهارم آبان ۱۳۰۹ در میان عشایر ایل خمسه، در روستای قشلاقی بدنیا آمد. نام اورا محمدیار نهادند.کودکی را در کنار خانواده و سفرهای عشایری (تغییر مکان از ییلاق به قشلاق و برعکس) در روستاهای مختلف پشت سرگذاشت. از بسیاری سفر، خامی بود که پخته شد و از دور و نزدیک با مسائل و مشکلات آشنا گردید. و مصائب روزگار او را فردی تلاشگر و آبدیده بار آورد. در دهه ۱۳۴۰ با اعضای خانواده به ریزآب آمدند و در آنجا اسکان گزیدند و با همت و پشتکاری که داشت به کار کشاورزی و دامداری پرداخت. در همان محل کشاورزی مسجدی را بنا نمود که در آن هر ساله مراسم عاشورای حسینی و مراسم شبهای احیاء و نماز جماعت برپا می شد.

شهید محمدیار ابراهیمی با وجود آنکه دارای دو همسر و سرپرستی بیش از ده نفر را بر عهده داشت ولی هرگز این مسائل دنیایی و مادی او را از مبارزات و خدای خود دور نکرد. از آغاز جوانی قرآن را در مکتب خانه‌های قدیم یاد گرفت و به دستورات دین مبین اسلام بسیار معتقد گردید. که وی از آغاز زندگی عشق و شور خاندان اهل بیت را در قلب داشت. بطوریکه همه ساله مجالس سوگواری سید شهیدان حسین بن علی(ع) را برپا می‌کرد و پیرامون فضایل و راه و روش حسین(ع) مردم را راهنمایی می‌کرد. همچنین مراسم احیاء شبهای قدر را برگزار می‌کرد و روحانیونی که در ماه رمضان از قم به این روستا می‌آمدند در منزل ایشان ساکن می‌شدند. از آنجا که جهاد در راه خدا را سرلوحه کار خود قرار داده بود برای دفاع از اسلام و دستور امام(ره) از طرف بسیج به جبهه‌های حق علیه باطل شتافت و در عملیات پیروزمندانه رمضان در جبهه کوشک و در تاریخ ۱۳۶۱/۴/۲۳ به دیدار معشوق شتافت و به خدای خویش پیوست و پیکر مطهرش در منطقه رودخور و ریزآب تشییع و با تجلیل و احترام در جوار صحن امام‌زاده سید محمد و در گلزار شهدای رودخور به خاک سپرده شد.

یادش گرامی و نامش جاودان

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: