دانشنامه نی‌ریز و دفاع مقدس

نوشته‌ها

بسم الله الرحمن الرحیم

و لاتحسبن الذین قتلوا فی سبیل‌الله امواتاً بل احیاء عند ربهم یرزقون.

ما در دامان آقائی و کرامت پرورش یافته‌ایم، لیکن برای پیروزی اسلام و مسلمین، سعادت به ما حکم می کند که برای مرگ آغوش باز کنیم. « از سخنان تابناک امام حسین(ع) »

با درود و سلام به محضر آقا امام زمان(عج) منجی عالم بشریت، بر پا کننده عدل و آزادی در سراسر زمین. با درود به رهبر کبیر انقلاب و شهدائی که جانشان را نثار این انقلاب شکوهمند کردند و افرادی که به انقلاب و مسلمین خدمت می‌کنند.

به خدا قسم می‌خورم که من کوچکترین و حقیرترین بنده‌ای هستم که بتوانم برای شما انسانهای بزرگوار چند جمله‌ای بنویسم، چرا که نوشتن این چند جمله بر هر مسلمانی واجب است. از شما امت شهیدپرور می‌خواهم که امام را تنها نگذارید و این انقلاب را که با خون شهیدان روز به روز بزرگ و بزرگتر می‌شود را یاری کنید و از امت شهیدپرور شهرم می‌خواهم، وحدت که یکی از مسائل اصلی است را حفظ کنید و مساجد را خالی نگذارید. از خانواده‌ام می‌خواهم در مرگ من هیچ پریشان حال نشوید، چرا که حسین(ع) افرادی مثل علی اکبر، علی اصغر، عباس دلاور و ایثارگران دیگری را از دست داد و برای اینکه دشمنان شاد نشوند، هیچ ناراحت نشد و تحمل کرد. ای مادر! تو نیز مانند زینب(س) تحمل کن تا نتیجه این تحمل را در آخرت ببینی. باید مرا ببخشید که چنین مقایسه نادرستی کردم. کجا خانواده من و کجا خانواده حسین(ع)، خداوند توبه، توبه کنندگان را بپذیرد. برای من دعا کنید؛ اگر شهید شدم، شهید واقعی باشم. از تمام دوستان و آشنایان طلب مغفرت و آمرزش دارم.

خداوند یاور شما باد

مرغ باغ ملکوتم نی‌ام از عالم خاک

چند روزی قفسی ساخته‌اند از بدنم

ای خوش آن روز که پرواز کنم تا بر دوست

به امید سر کوی‌اش پر و بالی بزنم

محمد رضا مستوری

۱۹/ ۱۲/ ۱۳۶۳

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: