دانشنامه نی‌ریز و دفاع مقدس

نوشته‌ها

دکتر حمید رضا جمشیدی که سالها در پست معاونت بهداری رزمی جنوب به مجروحان عزیز جنگ خدمات شایانی نموده و در عملیات والفجر ۸ مسئولیت بیمارستان فاطمه الزهرا‌(س) که تنها بیمارستان پشت خط عملیات مزبور بود را بعهده داشته در مورد عملیات شب ۲۷/۱۱/۱۳۶۴ می‌گوید:(۲-P۲-HAMID JAMSHIDI-۳)

پس از مرحله اول عملیات که شب ۲۱/۱۱/۱۳۶۴ انجام شد،‌ شنیدم که بچه‌ها قرار است در عملیات دیگری شرکت کنند. مدتی گذشت دیدم از مجروحین این عملیات خبری نشد‌. معمولاَ هر عملیاتی که می شد‌، چند نفری مجروح از بچه‌های گردان داشتیم. اما بعد از شب بیست و هفتم خبری نشد. سه چهار روز هم صبر کردیم. عملیات فروکش کرد. باز دیدم خبری نشد‌. برای انجام کاری به اهواز آمدم. در بین راه یک سری هم به پادگان امام خمینی‌(ره) و به مقر بچه‌ها رفتم. تعدادی از اتاقها را گشتم‌، دیدم هیچکس نیست. تعجب کردم. چون شنیده بودم بچه‌‌ها برگشته‌اند. به مقر بچه‌های جهرم رفتم. سوال کردم مگر بچه‌های گردان کمیل نیامده‌اند‌؟ یکنفر گفت‌: نه! بچه‌ها رفتند کربلا! گفتم: منظورت چیست‌؟ گفت: از بچه‌ها کسی برنگشته‌! اگر همه اتاقها را بگردی شاید یکی دو نفر را پیدا کنی‌. همه اتاقها را گشتم. دیدم در یک اتاق آقای اصغر ماهوتی و علیرضا سلمان‌پور نشسته‌اند. همین دو نفر برگشته بودند. دیدم عکس بچه‌ها را روی یک موکتی که در اتاق فرماندهی پهن شده بود گذاشته بودند و داشتند گریه می‌کردند. حدود پنجاه عکس بود خیلی صحنه دلخراشی بود. من هم رفتم کنار آنها نشستم و نتوانستم تحمل کنم‌... سالهای بعد در سالگرد این عملیات، یعنی ۲۷ بهمن ماه می‌رفتم در کنار کارخانه نمک و برای بچه‌ها فاتحه می‌خواندم. حقاً باید سلام و درود بفرستیم به شهدای گردان کمیل‌، اگر شهرمان را تا به حال با مسجد جامع کبیرش می شناختند‌، اگر شهرمان را با معادن سنگ چینی‌اش می شناختند‌، اگر شهرمان را با شعرا و ادبایش می‌شناختند‌، امروز که جنگ تمام شده،است آن شهر را به گردان کمیل‌اش که عصاره و بیانگر فضیلت‌ها‌، شجاعتها‌، رشادتها‌، شهادتها، گمنامی‌ها و ‌ اخلاص شهیدان، آزادگان و دلاورمردان ‌ یک شهر دلاور و ‌ انقلابی است خواهند شناخت و یاد و نام آنها برای همیشه در تارییخ ایران زمین ‌باقی خواهد ماند. ‌سلام و درود خدا بر همه ‌ شهدا و‌ همه ‌ مردم این شهر و همه رزمندگان آن.
 

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: