دانشنامه نی‌ریز و دفاع مقدس

نوشته‌ها

آقای دکتر حمید‌رضا جمشیدی در مورد نحوه درمان مجروحین این عملیات می‌گوید‌:

چند ماه قبل از عملیات، یک باب بیمارستان محکم با سقف بتونی - با ۵/۲ متر قطر بتون- در منطقه ساخته شد‌. بطوری که بمبها وراکتهای ۵۰۰ کیلویی و یک تنی دشمن هم نتوانست به آن آسیبی وارد کند‌. این بیمارستان حدود ۲۰-۱۵ کیلومتر با اروند فاصله داشت‌. تلاش کارکنان این بیمارستان جان بسیاری از مجروحان عملیات والفجر را نجات داد. عملیات حدود ۸۰ روز طول کشید‌. در طول ۸۰ روز، ما حدود ساعت ۸ و۹ صبح ۱۰-۱۵ بمب داشتیم‌، هر روز بیمارستان بمباران می شد. تعداد زیادی از کارکنان بیمارستان شهید و مجروح شدند‌. دو سه روزی که من برای شرکت در مراسم برادرم به نی‌ریز آمدم و برگشتم‌. بیمارستان بمباران شیمیایی شده بود و این برای اولین بار در تاریخ جنگهای دنیا بود که یک بیمارستان بمباران شیمیایی می‌شد‌. در این بمباران‌، بیمارستان تلفات سنگینی داد‌، چون فضایش هم بسته بود و گاز شیمیایی به داخل آن نفوذ کرده بود. زمانی که ‌ برگشتم، بیمارستان را ضد عفونی کردیم‌. تعدادی از کارکناند رخصوص‌ ادامه کار بیمارستان تردید داشتند‌، امّا در جلسه‌ای که با فرماندهی بهداری رزمی تشکیل شد، اعلام گردید‌. بیمارستان برای تقویت روحیه رزمندگان مفید است و ‌ باید فعالیت خود را ادامه دهد‌. همین که بچه‌ها می‌بینند اینجا تعداد زیادی اتاق عمل‌، پزشک و امکانات وجود دارد برای روحیه آنها موثر است‌. نکته دیگری که باید بگویم این است که در این عملیات دشمن در حجم بسیار بالایی گاز شیمیایی استفاده کرد. ما ۲۱۰۰۰ مجروح شیمیایی در این عملیات داشتیم که بیش از ۱۹۰۰۰ نفر آنان با اصرار خودشان پس از درمان سر پایی دوباره به خط مقدم بر گشتند. ‌ همیشه در عملیاتها مشکلی که داشتیم نگهداری بچه‌ها در بیمارستان بود. اینکه آنها را متقاعد سازیم که صبر کنند و پس از تکمیل درمان ‌ به جبهه برگردند‌ بسیار مشکل بود.
 

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: