دانشنامه نی‌ریز و دفاع مقدس

نوشته‌ها

تاریخ وصیتنامه ۲۸/۱۱/۱۳۶۲

علی‌باز عباسی فرزند ایاز شهرستان نی‌ریز روستای دهمورد.

آن‌قدر به جبهه می‌روم و می‌جنگم تا شهید شوم.

با سلام به رهبر کبیرِ عظیم‌الشأن انقلاب اسلامی. با درود و سلام به رزمندگان عزیز و با سلام به شهدای جنگ تحمیلی. اینجانب سفارش به جوانان عزیز می‌کنم که نکند در رختخواب ذلت بمیرند که حسین(ع) در میدان نبرد شهید شد. ای جوانان مبادا در غفلت بمیرید که علی(ع) در محراب عبادت شهید شد و مبادا در حال بی‌تفاوتی بمیرید که علی اکبر حسین(ع) در راه حسین(ع) و با هدف شهید شد. ای مادران! مبادا از رفتن فرزندان‌تان به جبهه جلوگیری کنید که فردا در محضر خدا نمی‌توانید جواب زینب(س) را بدهید که تحمّل ۷۲ شهید را نمود. همه مثل خاندان وهب جوانان‌تان را به جبهه‌های نبرد بفرستید و حتی جسد او را هم تحویل نگیرید. زیرا مادر وهب فرمود: سری را که در راه خدا داده‌ام پس نمی‌گیرم. برادران استغفار و دعا را از یاد نبرید که بهترین درمان‌ برای تسکین دردهاست.

اینجانب اگر شهید شدم، مادرجان، برایم گریه نکن. اگر اشکی هم می‌ریزید برای حسین(ع) باشد. همسر محترم، برای من ناراحت نباش، بعد از شهید شدن من اختیار تحت وجود شماست و به دستور اسلام می‌توانید راه خود را انتخاب کنید. از فرزندان مواظبت کنید و آنها را درس اسلام بیاموزید. اگر اینجانب شهید شدم، برادران نگذارید تفنگ من بر زمین بماند. یکی دیگر بردارد و به میدان بیاید و بجنگد که صدام یا فرار کند یا تسلیم اسلام شود. هدف ما صادر کردن انقلاب اسلامی است. نه برای ریاست می‌جنگیم نه برای اینکه سرزمین دیگران را اشغال کنیم.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

علی باز عباسی

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: