دانشنامه نی‌ریز و دفاع مقدس

نوشته‌ها

شکوفه‌های رنگارنگ بهاری، درختان زمستان زده را زینتی چشمگیر داده بودند. در نهمین روز از فروردین سال ۱۳۴۵ بود که در شهرستان نی‌ریز، میان خانه‌ای بی‌آلایش و ساده، غنچه وجود «علیرضا» صفا بخش دل اهل خانه شد و نور و شادی را در فضای آن پراکنده ساخت. هنوز راه رفتن را بخوبی نیاموخته بود که بر کنار سجاده پدر می‌نشست و معصومانه بر قیام و قعود وی می‌نگریست. کم‌کم رکوع و سجود را فراگرفت و عشق به پرستش خدا در دلش جوانه زد. راهی دبستان شد و دوره ابتدائی را در مدرسه ولایت سپری کرد. سپس دوره راهنمایی را در مدرسه راهنمایی شهید دکتر مفتح با موفقیت به پایان برد. دوره متوسطه را در دبیرستان شهید بهشتی آغاز کرد و موفق به اخذ مدرک پایان دوره متوسطه شد. علیرضا با دقتی خاص دگرگونی‌های میهن اسلامی را نظاره‌گر بود و از همان آغاز با بصیرت تمام به انقلاب اسلامی می‌نگریست و همگام با دیگر دوستان و برادران همرزمش در راه پیروزی مستضعفین بر مستکبرین مجدانه تلاش می‌کرد. پس از پیروزی انقلاب، در راه تداوم آن، لحظه‌ای از حرکت باز نایستاد و شب و روز خود را وقف خدمت به محرومین جامعه نمود. برای پاسداری از اسلام در پایگاه مقاومت مسجد جامع‌کبیر ثبت نام کرد. وی جوانی متین، راستگو، اهل دعا و عبادت بود و بیشتر اوقات در دعای کمیل و ابوحمزه شرکت می‌کرد. آنگاه که تصمیم گرفت به جبهه برود، یکی از همرزمانش به وی گفت: الان، بهترین کار برای شما این است که به تحصیل بپردازید. بی‌درنگ پاسخ شنید: در حال حاضر وقت جنگ است نه درس. برادرش به او گفت: شما به جبهه نرو، من می‌روم و جای شما را هم پر می‌کنم. در پاسخ وی گفت: هر کس باید تکلیف خودش را ادا نماید. با آنکه هنوز کم سن و سال بود و ستاد اعزام از فرستادن وی به جبهه امتنا می‌کرد، با دستکاری در شناسنامه خود و افزایش دو سال سن، برای اولین بار در سال ۱۳۶۱ از طریق سپاه پاسداران به جبهه اعزام شد و به نبرد با صدامیان پرداخت. وقتی از او می‌پرسیدند آیا دوباره به جبهه خواهی رفت، یا نه؟ در پاسخ می‌گفت: آنقدر به جبهه می‌روم تا یا حضرت صاحب ظهور کند یا به شهادت نائل آیم. علیرضا، چندین بار متوالی در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل حضور یافت و در عملیات‌هائی چون: بدر و محرم فعالیت چشمگیری از خود نشان داد. در همین رابطه بود که با فنون غواصی، شنا و هلی برد آشنا شد و سرپرستی گروهی از غواصان را به عهده گرفت. یکبار در عملیات از ناحیه پا مجروح شد و پس از بهبودی، دوباره راه جبهه را در پیش گرفت. علیرضا یکی از اعضای گردان کمیل بود و به مدت ۱۵ ماه و ۲ روز در این گردان به فعالیت مشغول بود و در سمتهایی چون غواص و تک‌تیرانداز وظیفه خود را انجام می‌داد. شهید محمدعلی پور در مورخه ۲۷/۱۱/۱۳۶۴ با شرکت در عملیات پیروزمندانه والفجر ۸ در جاده فاو ـ ام‌القصر، چهره زیبای یار را در صحنه نبرد مشاهده کرد و با نوشیدن شهد شیرین شهادت به هر دو آرزوی خود رسید. پیکر پاک و مطهرش پس از سال‌ها تحمل غربت به زادگاهش بازگشت و در گلزار شهدای شهرستان نی‌ریز به خاک سپرده شد.

روحش شاد و نامش جاودان
 

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: