شهدای سال ۶۵ -زندگینامه شهید رمضان بیات: : دانشنامه دفاع مقدس نی‌ریز

فهرست دانشنامه دفاع مقدس

نوشته‌ها

در آسمان آبی عشق، ستاره عاشق دیگری به نام «رمضان» در سال ۱۳۴۶ در شهرستان نی‌ریز، میان خانواده‌ای ساده و مذهبی درخشید. با سپری کردن دوره کودکی راه دبستان بختگان را برای تحصیلات ابتدایی پیش گرفت. سپس دوره‌ راهنمایی را در مدرسه‌ حاج قطبی آغاز و در نیمه راه رها کرد. با دیدن آتش‌افروزی‌های دشمن در مرزهای ایران اسلامی، ۱۳۶۱/۶/۳۱ لباس رزم به تن کرده و عازم جبهه شد. رمضان، مسلمانی بود که همیشه با وضو می‌زیست و در اوقات فراغت به نماز و عبادت خدا می‌پرداخت. با اهل خانواده مهربان و خوشرفتار بود و نسبت به پدر و مادر احترام ویژه‌ای قائل می‌شد. علاقه زیادی به کار کردن داشت و هر وقت که مرخصی می‌آمد و یا فرصتی دست می‌داد، به کار و تلاش می‌پرداخت. قبل از پیروزی انقلاب اسلامی، با وجود اینکه سنش زیاد نبود، اما در راهپیمائی‌ها و تظاهرات مردمی علیه بیداد رژیم پهلوی شرکت می‌کرد. اعلامیه‌های امام و اطلاعیه‌های انقلاب را تهیه و با درایت و تدبیر پخش می‌کرد. آرزوی او این بود که روزی رژیم سلطنتی ملغی و سایه شوم پهلوی از این مملکت مسلمان برچیده شود. می‌خواست که حکومت اسلامی برقرار شود و رهبری امام خمینی را به چشم خود ببیند. در جبهه که بود، به او بی‌سیم‌چی می‌گفتند و در کنار فرمانده وظیفه ارتباط او با دیگر رزمندگان را به عهده داشت. عاشق جبهه و شهادت بود و همیشه مشتاقانه به سوی جبهه می‌رفت. هرگاه خانواده‌اش از او می‌خواستند بماند و همراه آنها باشد،‌ با مهربانی و استدلال محکم آنها را راضی می‌کرد و راهی می‌شد. رمضان بیات از روحیه شوخ طبعی خاصی برخوردار بود و با رفتارهای مناسب باعث شادی همرزمانش می‌شد. شبی که با فرمانده خودش می‌خواست به خط مقدم برود، لباس‌هایش را از تن درآورد و هر تکه را به کسی بخشید. گفت: می‌خواهم یادگاری داشته باشید،‌ مواظب باشید این لباس‌ها را نپوشید، ممکن است شهید شوید. شهید بیات با هدف دفاع از اسلام و میهن اسلامی و در پی اطاعت از اوامر امام و مقتدای خود قدم در جبهه نبرد حق علیه باطل گذاشت و مشتاقانه و دلیرانه به سوی هدفش حرکت کرد. در تاریخ ۱۳۶۵/۴/۱۰ در جبهه شلمچه و در عملیات کربلای ۴ قامت رعنایش به خون نشست و در دیار غربت، دوازده سال به میهمانی لاله‌های سرخ رفت. پیکر پاکش پس از ۱۲ سال توسط گروه تفحص پیدا و به میهن اسلامی بازگشت و در تاریخ ۱۳۷۷/۶/۲۳ در گلزار شهدای نی‌ریز به خاک سپرده شد.

روحش شاد و نامش جاودان