دانشنامه مشاهیر نی‌ریز

نوشته‌ها

     محدّث و عارف نامدارِ خاندانِ سید جلال ‏الدین عبداللّه حسینى که از او چنین یاد کرده‏ اند: «کان تام الزهد وافرالورع کثیر الکرامات و المحاسن معظما للسنّه و اهلها، حریصه على اشاعتها و نقلها، متقنعا عابدا ».
    از آنجا که مادر او ، از سادات حسنى بود، به او نسبت حسنى نیز داده ‏اند .
    عفیف الدین در هشتم صفر سال ۷۹۰ ه . ق. در ایج زاده شد. او نزد پدرش، حدیث خواند و از همان آغاز با معارف عرفانى آشنا گردید. علاوه بر آن، نزد عزالدین ابراهیم ایجى نیز تلمذ کرد.
     تنوخى، برهان الدین بن فرحون، ابن صدیق، عراقى، بلقینى، ابن ملقن و ... از جمله کسانى بودند که به او اجازه روایت دادند. طاووسى و سخاوى از شاگردان او بودند و از او اجازه دریافت داشتند. طاووسى در مشیخه خود از او یاد کرده و درباره او گفته است: «ذا ذهنٍ وقّاد و طبعٍ نقّاد». عفیف الدین خواهر خطیب ابوالفضل نویرى را به همسرى برگزید و سپس مانند برادرش صفى الدین، به مکه مکرّمه هجرت کرد و در آنجا سکونت گزید. به گفته سخاوى، فقط به قصد زیارت مدینه منوّره، آنجا را ترک مى‏کرد. او سرانجام قصد وطن کرد، امّا در ۱۱ ذى الحجّه سال ۸۵۵ ه . ق. بعد از آنکه مراسم حج را به انجام رساند، در منى وفات یافت. در مسجد خیف  بر او نماز گزاردند و در گورستان معلاه در جوارِ مصلب بن زبیر به خاکش سپردند .
    عفیف الدین، سه فرزند پسر به نامهاى نورالدین محمد، ابوعبیداللّه علاء الدین محمد و قطب ‏الدین عیسى داشت. فرزندان و نوادگان او همه مشهور به «ابن عفیف الدین»اند. نورالدین محمد که از دیگر فرزندانِ او بزرگتر بود، در سنین جوانى و در زمان باردارى همسرش، وفات یافت. از این رو، نام و لقب او را بر فرزندش نهادند .
    قطب الدین عیسى، فردى عالم و دانشمند و محدّث بود. فرزند برادرش، نورالدین عبیداللّه بن علاءالدین محمد، نزد او تلمذ کرد، و الخلاصه طیبى در علم حدیث و بخشى از شرح الکافیه الحاجبیه سید شریف جرجانى را نزد او خواند. او در سال ۸۵۹ ه . ق. در ایج وفات یافت .
    قطب‏ الدین عیسى صاحب فرزندى به نامِ مرشدالدین محمد بود که در سال ۸۴۷ ه . ق. در ایج متولد شد و در همانجا نیز نشو و نما یافت .
 

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: