سید ابوطالب حسینى نیریزى: : دانشنامه مشاهیر نی‌ریز

نوشته‌ها

سید ابوطالب حسینی نی‌ریزی، فرزند سید حسین، از خاندانِ سید جلال‌الدین عبدالله و از نوادگانِ سید قطب‌الدین محمد نی‌ریزی و پسرعموی سید نورالدین حسینی است، که به ابوطالب لمس شهرت دارد.

سید ابوطالب از خوشنویسان توانا بوده و در خطوط نسخ، شکسته و ثلث مهارت داشته است. میرزاحسن حسینی فسایی، در فارس‌نامه ناصری او را ستوده و در توصیف او گفته است: «جناب مستطاب سید ابوطالب خوشنویس که قلم مشکین رقمش خط نسخ بر خطوط نسخ نویسان کشیده است».
سید ابوطالب در حدود سالِ ۱۲۵۰ ه. ق. در نی‌ریز ولادت یافت و در همان‌جا بالید و به تحصیل و کسب فنون خوشنویسی پرداخت. گفته‌اند که سال‌های آخر عمر به نجف اشرف سفر کرد و در همان‌جا در سال ۱۳۱۵ هجری قمری درگذشت .

از او آثاری چند باقی‌مانده است که در ادامه به معرفی آثار به‌دست‌آمده از او می‌پردازیم.
۱ ـ قرآن: وزیری، به خط نسخ کتابت خفی متوسط، و به تاریخ ۱۲۸۴ ه. ق. دو صفحه اوّل آن، متن و حاشیه مذهّب عالی و دارای جلد روغنی عالی، با رقم و تاریخ:
« اقل دعاگویان حقیقی ابن حسین الحسینی ابوطالب النیریزی ... باست کتاب این کتاب اللّه پرداخت، به تاریخ یوم الخمیس شهر جلیل‌القدر شعبان المعظم اتمام ساخت سنه ۱۲۸۴».
استاد بیانی این قرآن کریم را برای فروش دیده بوده و در شرح احوال و آثار خوشنویسان، آن را معرفی کرده است.
۲ ـ آیه النور: به تاریخ ۱۲۹۱ هجری قمری، با رقم: اقل السادات، ابوطالب ۱۲۹۱.
قرآن دیگری نیز به خط او نزد برخی از اهالی نی‌ریز موجود است. همچنین آقای سازگار نمونه‌ای از خط ثلث او را در کتاب تذکره سازگار آورده که البته رقم آن چندان روشن و واضح نیست، ازاین‌رو، در انتساب آن به سید ابوطالب باید تأمل کرد.