دانشنامه مشاهیر نی‌ریز

نوشته‌ها

 باز زنو زد بهار، خیمه به طرف دمن                                 باز زنو یافت زیب، سبزه صحن چمن
ز لاله و ضیمران، ز لادن و نسترن                                      آید و آرد نسیم، شمیم مشک ختن
و یا که بگسسته حور ز گیسوان تارها
باز پراکند مشک، بنفشه اطراف جو                                  باز برافروخت چهر، شقایق مشکبو
باز زنو بى‏نقاب، گل به چمن کرد رو                              باز نسیم صبا، مى‏ وزد از چار سو
نهفته اندر به ناف، نافه تاتارها
باز زنوروز جم، زمانه فیروز شد                                باز زمین، سبز بخت، ز فرّ نوروز شد
باز چو زردشت گل، مجمره افروز شد                              باز زنو عندلیب، پارسى‏ آموز شد
که زند خوان نى کند، به ناله زارها
باز ز شبنم عرق، بر ورق گل نگر                                    نسیم را شانه زن، به جعد سنبل نگر
نرگس سر مست را، با قدح مل نگر                                 زمزمه عندلیب، نغمه صلصل نگر
که مى‏ نوازند خوش زیر و بم تارها
باز فشاند سحاب، از رشحات مطر                                    به زلف سنبل گلاب، به فرق نسرین دُرَر
به ساحت باغ و راغ، به دامن کوه و در                            زیبق و ریحان و گل ز گل برآورده سر
[ که ] گوئى بگشوده ‏اند طبله عطارها
باز ز فر بهار، ز نو جهان شد جوان                             برآمد از تیره خاک، یاسمن و ارغوان
فکند کبک و تذرو ، ولوله اندر جهان                                به رسم زردشتیان، اندر پازند خوان
تذرو بر سروها، کبک به کهسارها
باز به طور نظام، سلام را داده صف                 صنوبر و سرو و کاج، صف زده از هر طرف
کرده به گلبن جلوس، گل به کمال شعف                      شکوفه ریزان ز شاخ، پى نثار تحف
به پاى شمشادها، به سطح گلزارها
باز به صد احترام، حضور اهل ادب                                منطق عمان سرود، نمیقه  منتخب
که در جهان تا به پاست، سال و مه و روز و شب                  چو دوستان على، غنچه پر از خنده لب
چو دشمنان على، خوار و زبون خارها
على عالى نسب، حیدر اژدر شکار                        وصى خیر البشر، ولى پروردگار
صانع لوح و قلم، خالق لیل و نهار                       صاحب تیغ دو سر، امیر دلدل  سوار
حامى دین مبین، قاتل کفارها
على است رکن صفا، على است روح حرم                   على است آب بقا، على است ابر کرم
على است بحر سخا، على است کنز همم                   على است کوه وقار، على است کان نعم
نیست به غیر از على، به خانه دیارها


       على است والاتبار، على است عالى نسب                    على است شاه عجم، على است میر عرب
   على است باب علوم، على است اصل ادب                  على است دفع نقم، على است دفع کرب
 غبار دربار او است، شفاى بیمارها
شهنشه لافتى، قدرت داور على است                       قاتل بِنْ عبدود، فاتح خیبر على است
مرشد روح الامین، خواجه قنبر على است                      شافع روز حساب، ساقى کوثر على است
بسمله باء على،  سجل طومارها
شهى که از راستى، نهاده بر کف سرا                  بخوابدى بى‏ هراس، به جاى پیغمبرا
زکین برآرد دمار، ز فرقه کافرا                         زیبد اگر دانیش، رسول را یاورا
وان دگر از یارها، لایق در غارها
چو خواست ختم رسل، رساندى برملا                   حکم خدا را زنو، به مهر ثابت خدا
گفت على را بنه، مرا تو بر شانه پا                       ورنه شکست بتان، نداشت این اعتنا
به پاست اسرارها، بهانه در کارها
تا جورى کز عدو، گرفت باج و خراج                         ز تارک سرکشان، ربود دیهیم  و تاج
به روز ختم رسل، در شب معراج باج                        حکم خدا و رسول، ز سعى او شد رواج
چگونه عاجز شود، ز غدر  غدارها
  بزرگوارا تویى، که برزدى از کرم                         به یک شب و یک بدن، به چل سُرادق  قدم
صفا زتو باصفا، حرم زتو محترم                              تویى پناه ملل، تویى شفیع امم
ز برق تو تیغ خصم، زیبق  فرّارها
 

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: