قصیده در منقبت حضرت على (ع)-(اثر شهاب نیریزی): : دانشنامه مشاهیر نی‌ریز

نوشته‌ها

قصیده در منقبت حضرت على (ع)-(اثر شهاب نیریزی)
خنک آن نسیم عنایتى که وزد زکوت على‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌على
                                    چه خوش آنکه پرده برافکنى ز رخ نکوت على‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌على
من و مهرت اى شه لوکشف،سروجان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نهاده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌همى‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌به‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کف
   نهراسم ار بکشند صف، سپه عدوت على على
بظهور ذاتک ما بدا ببهاء وجهک مابها
      ز زمین گرفته الى السماء لمعات روت على‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌على
بک والضحى، بک و القمر، بک والنجوم اذانتثر
   بکشى اگر نکشیم سر ز کمند موت على على
تویى آنکه کوس شهنشهى زده با نواى اناالهى
      فمن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌البهاءمن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌البهى‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌همه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌خلق‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌وخوت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌على‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌على
تویى آنکه دم زنى از قدم، به حدوث اگر چه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌زنى‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌قدم
به مشام جان رسد از ارم، روحات بوت على على
تو خداى زمره راستان، همه جا ز ذکر تو داستان
   اگرم برانى از آستان، نروم زکوت على على
دل تو کتاب مبین بود، همه را عقیده بر این بود
   که به از بهشت برین بود، نظرى به سوت على على
تو وصى احمد مرسلى، ز جهانیان همه افضلى
      سخنى ز شرح مفصّلى، همه گفتگوت على على
تو شهى حجاز و عراق را، تو مهى ندیده محاق را
   بچشان شرار فراق را، ز زلال جوت على على
تو سوار توسن انّما،به کف تو داده عنان، قضا
    تو چه صولجان ، دل ماسوى،همه همچو گوت على‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌على
تو حیات و ماهمه تشنه لب، ظلمات موى تو تیره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شب
                                          دل ما سکندر و در طلب، پى جستجوت على على
زنفخت فیه تو عالمى، نه عجب که زنده شود دمى
                                           که نواى حق شنوم همى ز چهار سوت على على
همه در طلب، پى جستجو، همه در ترنم و گفتگو
                                                  شنوم همى ز چهار سو، نغمات هوت على على
تو شعاع شمس هویتى، تو سپهر مه طریقتى
                                                 بچشان شراب حقیقتى ز مى سبوت على على
تو قلندرانه به ملک جان، زده پشت پا به همه جهان
                                             فلک این ترانه کشیده عیان، که منم گدوت على على
بشکن طلسم حجاب را، بفکن ز چهره نقاب را
                                        که به دل نمانده "شهاب" را به جز آرزوت على على