دانشنامه مشاهیر نی‌ریز

نوشته‌ها

 صبح چو سر زد ز کوه، مهر درخشان               ماه من از در رسید، خرم و خندان
شاخه ریحان نهاده بر گل سورى                    طره پیچان فکنده برمه تابان
بسته به موى رقیق، کوه دماوند                  هشته به درج عقیق، گوهر غلطان
گشته بلاخیز از دو جزع  یمانى                     گشته شکر ریز از دو لعل بدخشان
 نرگس مکحول  او ز باده خمارین                     سنبل مقتول او ز باد پریشان
طلعت زیباى او چو ماه منور                          قامت رعناى او چو سرو خرامان
خازن گنج روان نموده دو افعى                    خادم باغ جنان نموده دو شیطان
چهره مینوى او، چو قرصه خورشید                 طره مشکین او، چو شاخه ریحان
غبغب سیمین او، چو حقّه سیماب                 منطق شیرین او، چو چشمه حیوان
وجدکنان مر مرا گرفت در آغوش              خنده زنان مرمرا نشست به دامان
   جستم و تنگش ببر گرفتم و گفتم                چیست تو را کین چنین مشوش و شادان
آخر اى شوخ این چه وجد و ترنم              آخر اى ترک این چه حیله و دستان
تنگ شکر از دو لب بریخت چو طوطى                لؤلؤ تر شد عیان ز لعل بدخشان
گفت چه دربسته‏اى به چهره امید                گفت چه بنشسته‏اى به کلبه احزان
تاکى سر داده‏اى به بستر محنت                تاکى دل داده‏اى به غصه دوران
خیز که سوزد ز چرخ نیر  دولت                  خیز که شد کوکب مراد فروزان
مژده که آمد ز رى به مملکت جم              مرکب فیروز روز صاحب دیوان
باب ادب، فرد فضل، دفتر دانش                اصل مصابیح عقل، شاخه احسان
چرخ ظفر، بحر علم، مخزن حکمت               کنز هنر، گنج علم، منبع عرفان
کوکب شوکت معین مذهب و ملّت              ناظم دولت، امین حضرت سبحان
میر فلک، فر وزیر، ظل شهنشه                     صدر قدر قدر فخر عالم امکان
گشت جوان، مُلک جم زیمن قدومش              همچو زلیخا ز دیدن مه کنعان
زیبد اگر توتیاى چشم نمایند                     خاک قدومش به جاى کحل، سپاهان
مى‏سزد اکنون که از وجود شریفش               فخر نمایند صدر و مسند و ایوان
نکهتى از کوى اوست عنبر سارا                 پرتوى از روى اوست مهر درخشان
فرشى از تخت اوست خاک مطبّق                    طاقى از کاخ اوست گنبد گردان
شعله‏اى از قهر اوست آتش دوزخ                      نغمه‏اى از مهر اوست روضه رضوان
شمّه‏اى از خلق اوست جنّت فردوس                     قطره‏اى از جود اوست لُجّه  عمان
عرصه اقبال او وسیع، چو گیتى                       باره اجلال او رفیع ،چو کیوان
دست گهربار او چو ابر به بهمن                     تیغ شرر با او چو برق به نیسان
ارقم  رمحش نشسته بر دل بهرام                            پرچم جاهش شکسته مِغْفَر  خاقان
شوکت او پست کرده شوکت شاپور                           همت او خوار کرده همت قاآن
گاه سخاوت، شبیه حاتم طائى                     وقت شجاعت، نظیر رستم دستان
خلق خلیقش بر عموم خلایق                     آتش نمرود را نموده گلستان
کاخ جلالش، فزون ز فکر مهندس                  ساحت جاهش، برون ز فهم سخندان
گربگشاید عقابِ سطوت او بال                  ظلم، چو عنقا به قاف گردد پنهان
هیبت تیغش به روز رزم مخالف                      حمله جنگش به گاه جنگ دلیران
فر فریبرز از او پدید گه رزم                            چهر منوچهر از او عیان گه احسان
کلک درُر سلک او ،چو تیغ شهنشه                      باج ستاند همى ز قیصر و خاقان
این بود از کلک خویش ناظم دولت                        وآن بود از تیغ تیزناصر ایمان
کلک گهر بار این چو مخزن گوهر                       تیغ شرر بار آن چو معدن مرجان
عزم تو پویانموده توده غبرا                             حزم تو ساکن نموده گنبد گردان
خار بود کائنات و خشم تو شعله                        گوى بود روزگار و امرتو چوگان
رمح تو همچون بلاست در گه کوشش                   راى تو همچون قضاست در گه فرمان
ماه به زیرآورى ز نیزه دلدوز                          گرد به گردون فشانى از سم یکران
رمح  تو چون آفتاب و خصم تو شبنم                             تیغ تو چون ماه وبد سِگال  تو کتّان
همت قاآن به پیش جود تو اندک                         حاصل دوران به نزد راى تو آسان
زخم سنان تو کى پذیرد مرهم                              درد عدوى تو کى پذیرد درمان
پیل تنان را کنى ز اسب پیاده                             رخ چو نهى اى وزیر شاه به میدان
دست چو آرى به رمح، نایره  افروز                       پا چو فشارى به خنگ ،صاعقه جولان
اى تو به جاه و جلال ،ثانى جمشید                      وى تو به فضل و کمال تالى نعمان
رنج سفر کردم اختیار،زمهرت                       حب وطن گرچه آیتى است ز ایمان
تاشود آزاد از تو این دل ناشاد                       تا شود آباد از تو این تن ویران
راست کن آهنگ شور از دل عشّاق                           اى ز عراق آمده به ملک سلیمان
مشتهرم ساز از اکابر واشراف                          مفتخرم ساز از اماثل و اقران
تا که بپوید به چرخ، مهر منور                          تا که بروید زباغ، لاله نعمان
تا که بود صبح، همچو چهره دلب                    رتا که بود شام، همچو طره جانان
صبح حسود تو باد شام مکدّر                       شام حبیب تو باد، صبح فروزان
 

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: