شهدا سال ۶۷ -زندگینامه شهید مسعود کوهکن: : دانشنامه دفاع مقدس نی‌ریز

فهرست دانشنامه دفاع مقدس

نوشته‌ها

مسعود، دومین کبوتر خونین بالی است که آواز زندگی را در یک روز سرد زمستانی ـ ۱۳۴۶/۱۰/۲۰ ـ در نی‌ریز سر داد و بهاری نو را به خانواده متدین و زحمتکش خود به ارمغان آورد. الفبای زندگی را در کانون ساده و بی‌آلایش،‌ ولی گرم و بامحبت خانواده آموخت. پدرش که مغازه‌داری امین و متدین بود، از همان کودکی امانت‌داری و دیانت را به گوش جانش زمزمه کرد و فرزند دلبند خود را بر طریق الهی تربیت کرد. برای فراگرفتن علوم روز او را به دبستان بختگان فرستاد. پس از پایان دوره ابتدایی به مدرسه ولی‌عصر (عج) وارد شد و توانست مدرک سوم راهنمایی را دریافت کند. سپس به هنرستان فنی شهید باهنر رفت و در رشته فنی برق مشغول به تحصیل شد. مدرک پایان متوسطه (دیپلم) را در آن رشته اخذ کرد. در آن زمان دوستان زیادی پیدا کرد که بعد از مدتی اکثر آن‌ها مانند وی بر سمند شهادت نشستند و دنیای خاکی را وداع کردند.
مسعود، از همان ابتدای جنگ تحمیلی، دائم بی‌قرار جبهه بود و به دنبال فرصتی مناسب می‌گشت تا خود را به آن وادی نور برساند. ۱۳۶۲/۱۲/۱ برای اولین بار از طریق بسیج به جبهه اعزام شد. بعدازآن با عزم بلند و همت استواری که داشت در ۵ نوبت دیگر بین سال‌های ۱۳۶۳ تا ۱۳۶۷ به جبهه رفت و در عملیات بدر، فتح فاو، حلبچه عراق و خیبر به‌عنوان امدادگر آمبولانس حضوری فعال پیدا کرد. مسعود نیز همچون برادر شهیدش محسن از دلاور مردان گردان همیشه پیروز کمیل بود و مایه سرافرازی و افتخار خانواده و ملت بزرگ ایران. در شهامت و دلاوری او همین بس که هم‌رزمانش می‌گویند: مسعود تا آخرین لحظه در منطقه عملیاتی شلمچه باقی ماند و برای انتقال مجروحان نهایت کوشش خود را بکار بست. سرانجام ۱۳۶۷/۴/۱۴ درحالی‌که عزم نجات دو تن از هم‌رزمان خود را داشت، به سمت درمانگاه صحرایی رفت و دیگرکسی او را ندید. بعد از نُه سال صبر و انتظار، به همت جویندگان نور نشانی از پیکر مطهر او یافتند و برای تسلی دل مادر به زادگاهش آوردند. در تاریخ ۱۳۷۶/۶/۲ پیکرش را در جوار سایر هم‌رزمان شهیدش در گلراز شهدای زادگاهش به خاک سپردند.

روحش شاد و شربت شهادت گوارای وجودش باد