دانشنامه نی‌ریز و دفاع مقدس

نوشته‌ها

مرغ پرسوخته‌ام، آلت پروازم نیست

گر چه از این قفس آزرده و غمگین باشم

دارم امید که پرواز کنم تا برِ دوست

به هوای سر کویش پر و بالی بزنم

با همه سوختگی پرم امیدم نیست

که توانم من از این خانه پری بگشایم

زین قفس مانده بسی خاطره‌ها در دل من

نیست فردا که روند این همه از خاطر من

سرکوی تو نشینم که پری بگشائی

توگره تازه کنی باز بر این پیکر من

آتشی افتاد در این خرمن و پرسوخت مرا

آتشی بود که بوده است بخاکستر من

حال پرواز مرا نیست در این شام کبود

عالمی نیست که شیدا نشود در برمن

تو زحالم خبری گیر که چون مرغ خموش

بنشستم به قفس آتش پرواز پرید از سر من
 

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: