دانشنامه نی‌ریز و دفاع مقدس

نوشته‌ها

قلم را جوهری از عشق باید باشد تا بتواند گوشه‌ای از سرگذشت نورانی شهیدانی را بنویسد که از سوختن و خاکستر شدن، پروایی نداشتند. از آنانی بگوید که جز سودای عشق در سر آن‌ها نبود. از سلسله آن به خون نشستگان، محمدحسین منوری بود که ۱۳۴۰/۳/۲۴ در خانواده‌ای مذهبی و مؤمن به اصول مبین اسلام، در شهرستان نی‌ریز پا به عرصه وجود نهاد. خانواده منوری که خود ازلحاظ مبانی اعتقادی و مذهبی و عمل به شعائر اسلامی سرآمد کوچه و محله بودند، او را چون نگینی گران‌بها در میان گرفتند و با آداب و سنن اسلامی پرورش دادند. نام حسین را به این جهت انتخاب کرده بودند تا فرزند آن‌ها در طی راه و رسم زندگی به حسین بن علی (ع) اقتدا کند. محمدحسین، آموزه‌های ابتدایی زندگی را در دامن مادر و کنار پدر فراگرفت و با شرکت در مسجد، از همان کودکی با رفتار اجتماعی و اخلاق انسانی نیز به‌خوبی آشنا شد. هفت‌ساله بود که تحصیلات خود را در دبستان بختگان آغاز کرد و پس از موفقیت، دوره راهنمایی را در مدرسه بزرگی به پایان برد. دوره متوسطه را در دبیرستان امام خمینی (ره) آغاز کرد و به اتمام رساند. محمدحسین انسانی فهمیده، دلسوز، مقاوم و زحمتکش بود. از زمانی که خود را شناخت ـ زمان تحصیل در دوره راهنمایی ـ با مشکلات زندگی آشنا شد و برای کمک به پدر در تأمین نیازهای زندگی و کاستن بار سنگین امرارمعاش خانواده از دوش وی، اوقات فراغت خود را به کار پرداخت و در فراهم آوردن مخارج تحصیلی خود و سایر اعضای خانواده اقدامی شایسته کرد. همزمان با شروع جنگ تحمیلی، آمادگی خود را برای انجام خدمت نظام‌وظیفه اعلام کرد و به‌عنوان پاسدار وظیفه، مشغول خدمت مقدس سربازی شد. وقتی دوره آموزش نظامی را به پایان برد، داوطلبانه راهی جبهه‌های حق علیه باطل گردید. در واحد مهندسی رزمی لشکر المهدی (عج) مشغول انجام ‌وظیفه شد. فرمانده گردان کمیل، شهید علی‌اصغر سرافراز، با شناختی که از وی داشت،‌ به دنبال وی رفت و مقدمات انتقال او را به جمع کفر ستیزان همیشه پیروز گردان کمیل فراهم نمود. محمدحسین مسئولیت تدارکات گردان را به عهده گرفت و با همفکری و همکاری فرمانده لایق خود ـ شهید سرافرازـ وضع تدارکات گردان را سر و سامان داد. به‌طوری‌که این حرکت او زبانزد کلیه برادران رزمنده‌ای است که در گردان کمیل خدمت کرده‌اند. پس از تمام شدن خدمت سربازی، بلافاصله راهی جبهه شد و در کنار کمیلیان، با همان مسئولیت قبلی مشغول انجام ‌وظیفه گردید. آنگاه‌که فرمانده و دوست مهربان خود را در خون تپیده دید، تاب ماندن را از دست داد و در تاریخ ۱۳۶۴/۱۱/۲۲ یک روز بعد از شهادت ایشان، در منطقه عملیاتی والفجر ۸ به خیل شهیدان انقلاب اسلامی پیوست. پیکر مطهرش را پس از تشییع در گلزار شهدای شهرستان نی‌ریز به خاک سپردند.

روحش شاد و راهش پر رهرو باد

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: