دانشنامه نی‌ریز و دفاع مقدس

نوشته‌ها

بسم‌الله الرحمن الرحیم

بنام خداوند قادر متعال، به نام خدای مهدی (عج)، در حالتی این وصیت‌نامه را می‌نویسم که روبروی تلویزیون نشسته‌ام و شب تولد مهدی (عج) است و برنامه تلویزیون، انسان را ازخود بی‌خود می‌کند. انسان دلش می‌خواهد پرواز کند، ولی چه کنم که لیاقت آن را ندارم که حتی درباره مهدی (عج) حرفی بزنم؛ اما چه کنم که مهرش در دلم افتاده است و سر از پا نمی‌شناسم و باید بروم که راه سرخ حسین (ع) را ادامه بدهم؛ اما چندکلمه‌ای با شما که پشت سرم می‌مانید و می‌خواهید دنباله‌رو خمینی، این فرزند بر حق حسین (ع) باشید: پدرم، می‌دانم که ماندن من درحالی‌که حسین زمان صدای هل من ناصر سر می‌دهد، هیچ ارزشی ندارد و زندگانی تا آن موقع ارزش دارد که اسلام درخطر نباشد. پدرم، ای تنها کسی که غمخوارم بودی، الآن تمامی کفر در مقابل تمامی اسلام ایستاده است؛ باید جان داد تا نهال نوپای جمهوری اسلامی را آبیاری کرد. باید ایثار کرد. از شما خواهش می‌کنم که پشت سر من گریه نکنید و با صبر و استقامت دشمنان را سرکوب کنید.
سخنی با خانواده‌ام: زینب‌وار باشید و بدانید که از فرزندان زهرا (س) بهتر نیستید. سخنی چند باکسانی دارم که در زیر لوای اسلام به دنبال مال دنیا و ریاست هستند… شما را به خدا به این‌ها فرصت ندهید که از خون شهدا سوءاستفاده کنند. تا کی می‌خواهید این ازخدا بی‌خبران گولتان بزنند… چرا کورکورانه عمل می‌کنید؟ چرا بعضی‌ها را مثل بت می‌پرستید؟
این‌ها را مگر امام ما نمی‌گوید: "من نگویید، هر کس گفت من، شیطان است." هرروز حرف از من کردم، من فلان می‌کنم، من کجا رفتم. تو اگر می‌توانستی بکنی! فرزندانتان به این قیافه نمی‌افتاد. درک می‌کردید که خون شهدا را پامال می‌کنید. والسلام

غلامرضا عبدالله‌زاده ۱۳۶۱/۲/۲۰

نام:
ايميل:
وب:
شماره امنيتي: